Het geld van de toekomst/Drie internationale munteenheden
| ← | → |
Nadat in 1999 de euro de nationale munteenheden van elf Europese landen had vervangen, sloten Engeland en andere achterblijvers zich een paar jaar later bij dit systeem aan. Dit gaf een onweerstaanbare druk om een Aziatische zone van de Yuan munteenheid te vestigen, en uiteindelijk een NAFTA dollar. Het is inderdaad duidelijk geworden dat regionale economische integratie alleen tot wasdom kan komen als één munteenheid het speelveld effent voor alle economische deelnemers. Eén enkele munteenheid is de enige manier om structureel een eenvormig informatieveld te garanderen.
Hier volgt de geschiedenis van de schepping van de drie voornaamste systemen van internationale munteenheden tot het jaar 2020. Merk op dat deze drie internationale munteenheden conventionele munteenheden op basis van bankschuld zijn en dat ze zich alleen onderscheiden door hun bredere geografische toepassing dan in één enkel land.
| 1985 | Het Verdrag van Rome is het begin van de eenwording van de Europese ‘Gemeenschappelijke Markt’, waarbij een vrijhandelszone voor zes landen wordt geschapen (Duitsland, Frankrijk, Italië, België, Nederland en Luxemburg). |
| 1959 | De Conventie van Stockholm is het begin van de Europese Vrijhandels Associatie (European Free Trade Association, EFTA), met als voortrekker het Verenigd Koninkrijk en mede Oostenrijk, Denemarken, Noorwegen, Portugal, Zweden en Zwitserland omvattend. |
| 1960 | De Declaratie van Bangkok hergroepeert vijf ASEAN landen (Indonesië, Maleisië, Filippijnen, Singapore en Thailand). |
| 1972 | Het Verenigd Koninkrijk en verschillende andere EFTA landen sluiten zich aan bij de oorspronkelijk zes landen van het Verdrag van Rome. |
| 1978 | Aankondiging door de Duitse kanselier Schmidt en president Giscard d’Estaing van Frankrijk van de noodzaak van een ‘monetaire stabiliteitszone’ in Europa. |
| 1979 | Instelling van de European Currency Unit (ECU) als een middel voor monetaire convergentie en integratie en als een intra Europese eenheid voor boekhoudingen en betalingen. Er zijn twaalf landen bij betrokken. |
| 1980 | Brunei sluit zich aan bij ASEAN. |
| 1981 | Het ‘Verdrag van Maastricht’ committeert Europa aan één enkele munteenheid tegen het eind van de eeuw, in wat nu de ‘Europese Unie’ (EU) is geworden. |
| 1982 | Vietnam sluit zich aan bij ASEAN. |
| 1983 | Vorming van de North American Free Trade Association (NAFTA), een vrijhandelszone die de VS, Canada en Mexico omvat. |
| 1984 | Laos en Myanmar sluiten zich aan bij ASEAN. Japan stelt een Aziatisch Monetair Fonds (met $100 miljard) voor, los van het IMF; dit voorstel wordt tegengehouden door de VS en het Verenigd Koninkrijk. |
| 1999 | De ECU wordt officieel vervangen door de euro, één Europese munteenheid met een kerngroep van elf landen. Mercosur (Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay) begint onderhandelingen met de NAFTA. |
| 2002 | Chili sluit zich aan bij NAFTA. Enkele nieuwe Europese landen (Tsjechië, Kroatië) sluiten zich aan bij de ‘Euro’ zone. Euro biljetten en munten komen in omloop. |
| 2003 | ASEAN kondigt officieel haar plannen aan om één enkele Aziatische zone met de yuan munteenheid in te stellen. Japan en China worden geassocieerd lid van het yuan munteenheidproject. |
| 2004 | Post Castro Cuba en verschillende andere Latijns Amerikaanse landen sluiten zich aan bij NAFTA. |
| 2005 | De laatste Europese achterblijver, Groot Brittannië, sluit zich na een heftig betwist referendum aan bij de euro. |
| 2007 | Taiwan sluit zich vreedzaam aan bij China, vanuit het principe van ‘één land, één munteenheid, verschillende systemen’. |
| 2010 | De zone met één yuan munteenheid is operationeel. Verschillende andere Aziatische landen sluiten zich aan bij de oorspronkelijke kerngroep. |
| 2015 | Instelling van de NAFTA dollarzone. |
| 2020 | Tripartiet Verdrag voor economische samenwerking tussen de drie belangrijkste vrijhandelszones (Europese Unie, ASEAN en NAFTA). |