Het geld van de toekomst/Matig ondersteunend
| ← | → |
Dit is het niveau van steun dat de regering van Nieuw-Zeeland en meer dan dertig staten in de VS aan complementaire munteenheden hebben gegeven (in het geval van Nieuw-Zeeland aan LETS-achtige ‘groene dollar’-systemen, in de VS aan Tijddollar-systemen). In het Verenigd Koninkrijk lijkt de regering van Tony Blair ook deze kant op te gaan.
Zowel in de VS als in Nieuw-Zeeland zijn lokale overheden direct gemoeid geweest in het financieren van een aantal beginnende projecten in systemen van complementaire munteenheden. De belangrijkste rechtvaardiging hiervoor is dat voor een bepaald bedrag aan sociale steun dat de eindgebruiker krijgt, het opzetten van een systeem van complementaire munteenheid slechts een fractie kost van de meer traditionele steun aan werklozen. Systemen van complementaire munteenheden verschaffen aan mensen een mechanisme om zichzelf op permanente basis te helpen, zonder permanente kosten voor de belastingbetalers.
In Nieuw-Zeeland, Australië en verschillende staten in Amerika betalen overheidsinstellingen boekhouders en bevorderaars van Tijddollar-systemen die daaraan een volledige baan hebben. In Groot-Brittannië hebben sommige plaatselijke overheden hetzelfde gedaan. De salarissen van deze mensen zijn gerechtvaardigd gebleken omdat complementaire munteenheden—respectievelijk ‘groene dollars’ en Tijddollars—bewezen hebben een effectieve aanvulling te zijn op sociale programma’s, die zonder hen mislukt zouden zijn. Het is keer op keer bewezen dat bijvoorbeeld misdaad niet verminderd kan worden door alleen maar meer politie, of dat falende opleiding niet kan worden verbeterd door daaraan meer geld uit te geven. Niets kan een gemeenschap vervangen waar mensen aandacht voor elkaar hebben, of waar oudere kinderen mentor zijn voor jongere kinderen. En complementaire munteenheden zijn in staat geweest gemeenschapszin en sociaal kapitaal op te bouwen, op een manier waarop een nationale munteenheid eenvoudig faalt.
De VS gingen nog een stap verder, door de IRS te laten beslissen dat inkomen uit Tijddollars automatisch vrijgesteld is van belasting.