Het geld van de toekomst/Theoretisch en praktisch verantwoord
| ← |
Het geld van de toekomst ({{{page}}}) |
→ |
Het kader over ‘economisch technisch taalgebruik’ vat het idee samen voor hen die liever een puur economische taal spreken.
Conceptueel is de Terra de combinatie van twee ideeën: aan de ene kant een munteenheid gebaseerd op een mand met grondstoffen, die door veel economen van elke generatie is voorgesteld,119 inclusief onder anderen Jan Tinbergen (1903–1994), de winnaar van de Nobelprijs voor Economie in 1969; en aan de andere kant de duurzaamheidsvergoeding zoals die oorspronkelijk door Silvio Gesell werd voorgesteld onder de naam vertragingsrente.
Deze tweede gedachte—een vertragingsrente op een munteenheid—werd formeel ondersteund door niemand minder dan een autoriteit als John Maynard Keynes. Hij stelde dat een vertragingsrente niet alleen zinvol is vanuit een theoretisch gezichtspunt, maar feitelijk de voorkeur zou moeten hebben boven onze normale munteenheden. Hoofdstuk 27 van het belangrijkste werk van Keynes, The General Theory of Employment, Interest and Money, stelt expliciet dat: ‘Die hervormers die een oplossing zoeken door kunstmatige draagkosten van geld te creëren, door te eisen dat wettig betaalmiddel regelmatig van zegels moet worden voorzien teneinde de kwaliteit als geld te behouden, zijn op de juiste weg en de praktische waarde van hun voorstel verdient overweging.120
Keynes sloot af met de zeer verbazingwekkende uitspraak dat ‘de toekomst meer kan leren van Gesell dan van Marx’.122 Ten minste enkele ambtenaren van de Federal Reserve lijken hun eigen redenen te hebben om dat met hem eens te zijn (zie kader). De beste recente hedendaagse analyse van de stelling van Gesell wordt gegeven door Dieter Suhr.123 Hij bewijst dat onze normale munteenheden met positieve rentevoet systematisch leiden tot verkeerde allocatie van middelen, terwijl munteenheden met een rentevoet van nul of een duurzaamheidsvergoeding dat niet doen. Hij geeft ook onderbouwde antwoorden op enkele van de kritische opmerkingen die tegen munteenheden met een duurzaamheidsvergoeding worden gemaakt.
Deze mensen oordeelden ten gunste van verschillende onderdelen van het voorstel voor een GRC, zij het om verschillende redenen—anders dan duurzaamheid—zoals monetaire stabiliteit, vermindering van de volatiliteit van economische cycli en vermindering van internationale ongelijkwaardigheid. Een Global Reference Currency als de Terra zou deze voordelen ook samenvoegen, in aanvulling op de voordelen van het idee van een duurzaamheidsvergoeding met haar doelstelling van duurzaamheid op de lange termijn .
Het is ook belangrijk dat we begrijpen dat mensen de grondstoffen zelf niet hoeven te hanteren als ze betalingen in Terra doen of ontvangen, net zoals iemand die een termijncontract in koper heeft niet het koper zelf hoeft te hanteren. Een Terra is gewoon een kwitantie van een pakhuis die het recht geeft om de waarde van de mand grondstoffen te ontvangen, in welke munteenheid men maar wil. De Terra kan daardoor eenvoudig elektronisch verplaatst worden, net zoals de huidige nationale munteenheden; zij zou stabieler en meer inflatiebestendig zijn, iets dat de huidige nationale munteenheden bewezen hebben niet te zijn.