Het geld van de toekomst/Compenseren voor de schaarste aan nationale munteenheid

Uit Aardnoot
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De oplossingen van 1930

Het geld van de toekomst (193)
Bernard Lietaer

Prikkels voor circulatie

Werklozen verdienen geen geld. Als voldoende klanten van u werkloos zijn, zal uw onderneming ook failliet gaan, waardoor het aantal werklozen weer toeneemt, waardoor nog grotere ondernemingen omvallen, enzovoort. Dit is het sneeuwbaleffect dat in de hele westerse wereld optrad toen de schokken van de krach van 1929 werden verwerkt.

Plotseling beseffen mensen dat geld uiteindelijk alleen maar ‘een overeenkomst is binnen een gemeenschap om iets—bijna alles—als betaalmiddel te gebruiken’. Dus vonden ze elkaar in het accepteren van plaatselijk uitgegeven stukjes papier, metalen dingetjes of wat dan ook waar ze het maar over eens konden worden. Onder de meer exotische resultaten van deze creatieve gedachtegang van de jaren dertig vond ik:

  • hazenstaarten in Olney, Texas (uitgegeven door de plaatselijke Kamer van Koophandel in 1936)—met kennelijk ook als nuttig neveneffect het verminderen van een overschot aan hazen in dat gebied;
  • zeeschelpen gemerkt met het zegel van de Harter Drug Company in Pismo Beach, Californië (uitgegeven op 8 maart 1933)31;
  • houten schijfjes gegraveerd met ‘In God we Trust’, gemaakt door de Cochrane Lumber Company om als ruilmiddel te dienen in Petaluma, Californië (1933).