Het geld van de toekomst/De stand van zaken op Biosfeer Aarde
← |
Het geld van de toekomst ({{{page}}}) |
→ |
Tot in de laatste eeuw werd de natuur gezien als een grote, machtige, ontzag inboezemende kracht waarop mensen weinig of geen invloed hadden. Dit is nu dramatisch veranderd. In 1996 publiceerde de World Conservation Union, in samenwerking met meer dan 600 wetenschappers, het tot dusver meest omvattende onderzoek naar de stand van zaken van dierlijk leven op aarde. Hun conclusie: 25% van de zoogdieren en amfibieën, 11% van de vogels, 20% van de reptielen en 34% van de vissen die tot nu toe hebben overleefd, worden bedreigd met uitsterven. Nog eens 5 tot 14% van alle soorten ‘naderen de status van ‘‘bedreigd’’.’ Een onderzoek uit 1998 stelde vast dat 6000 boomsoorten, 10% van alle bestaande boomsoorten, nu ook gevaar lopen.114
Een rapport dat in september 1999 door de Verenigde Naties is uitgegeven en gebaseerd is op de schattingen van 850 specialisten over de hele wereld concludeert dat de mate waarin de mensheid de biosfeer vernietigt, nog steeds toeneemt. ‘De volledige schade wordt nu pas duidelijk, nu we een alomvattend overzicht kunnen opstellen van het uiterst ingewikkelde, onderling verbonden web dat wordt gevormd door het systeem dat ons leven ondersteunt.’115
De grote vraag die gesteld moet worden is: ‘Leidt economische vooruitgang tot de dood van onze planeet?’
Mijn persoonlijke balans van het bovenstaande kan in drie punten als volgt worden samengevat:
- De bemoedigende resultaten aan de positieve kant bewijzen duidelijk dat we het proces van ecologisch verval kunnen terugdraaien als we dat willen, maar onze tijdsruimte om dat te doen wordt steeds kleiner.
- De middelen die gebruikt worden om ondernemingen en mensen aan te moedigen dat te doen (dat wil zeggen vooral regelgeving en morele overreding) zijn zowel geografisch als in omvang te beperkt om duurzaamheid te bereiken.
- De rest van dit hoofdstuk zal aantonen dat een verandering in ons geldsysteem een pragmatische mogelijkheid biedt om de enorme energie van de wereldeconomie aan te wenden voor duurzaamheid op de lange termijn.